Ingenieus watersysteem

De bronnen van de rivieren Sele en Calore zijn de belangrijkste leveranciers van het Acquedotto Pugliese.

Dit ingenieuze systeem voorziet meer dan vier miljoen inwoners van 421 gemeenten in de relatief droge Zuid-Italiaanse regio’s Puglia en Campania van drinkwater.

Het Acquedotto Pugliese-systeem, afgebeeld op een stenen mozaïek in Santa Maria di Leuca in de hak van de Italiaanse laars.

Acquedotto Pugliese: drinkwater voor 4 miljoen Zuid-Italianen

Het Acquedotto Pugliese is een combinatie van door de Appenijnen gegraven tunnels, aquaducten en een moderne waterleiding.

Al aan het eind van de negentiende eeuw werd een begin gemaakt met de aanleg van dit grootscheepse bouwwerk.

Sinds 1939 functioneert het systeem tot in de hak van de Italiaanse laars.

Bijna 2.200 km

Het hoofdkanaal van het Acquedotto Pugliese is 244 kilometer lang en eindigt in Santa Maria di Leuca in de uiterste zuidelijke punt van Puglia.

Inclusief alle aftakkingen heeft het netwerk een lengte van bijna 2.200 km. 

In de warme zomermaanden kan de capaciteit van het systeem worden opgevoerd tot een maximum van 4.000 liter per seconde.

Waarschuwingssysteem

Het Acquedotto Pugliese staat onder beheer van een groot consortium dat gebruik maakt van allerlei moderne voorzieningen, zoals een elektronisch systeem dat waarschuwt bij lekkage en illegaal aftappen.

Eén van de weinig overgebleven oorspronkelijke aquaducten als onderdeel van het Acquedotto Pugliese in het Parco Alta Murgia, zuidwestelijk van de stad Bari.

In het centrum van de stad Altamura herinnert een torenvormig bouwwerk aan de beginperiode van het Acquedotto Pugliese.

Het is een voormalig filiaal dat in 2009 overbodig werd na de invoering van een geautomatiseerd systeem. 

De waterkranen van het Acquedotto Pugliese leveren een vertrouwd straatbeeld op in de steden en dorpen van Puglia

In Puglia lijden olijfbomen niet onder watergebrek. Deze oersterke bomen overleven met gemak de droogste perioden.

Op de route langs het Acquedotto Pugliese ligt Alberobello op een hoogvlakte zuidelijk van Bari.

Het stadje is beroemd door de overvloedige aanwezigheid van trulli en trekt toeristen uit alle delen van de wereld.

Kenmerkend voor een trullo is het kegelvormige dak. 

Deze bouwvorm, waarbij van oorsprong uitsluitend gebruik is gemaakt van kalksteen, ontstond omstreeks het jaar 1500. 

Een deel van Alberobello is al sinds 1910 een nationaal monument.

In 1996 zijn de trulli opgenomen in de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. 

In de wijde omgeving van Alberobello zijn trulli te bewonderen.

Finis Terre

Het eindpunt van het Acquedotto Pugliese ligt in het stadje Santa Maria di Leuca in de hak van Italië.

De kunstmatige waterval, die alleen in de zomermaanden een uur per week werkt, is een monument met de symbolische naam ‘Finis Terre’, oftewel waar het land eindigt. 

Op de heuvel waar de waterval naar de zee loopt, ligt de basiliek Pontificia Santa Maria de Finibus Terra. Deze kerk markeert het ‘einde van de wereld’ en is volgens de legende ook ‘de drempel naar het voorportaal van het paradijs’.

De zuil op het plein voor de ingang van de basiliek is opgetrokken in 1939 ter gelegenheid van de voltooiing van het Acquedotto Pugliese.

Op hetzelfde plein waar de basiliek is gebouwd, staat een 47 meter hoge vuurtoren uit 1864 op 102 meter boven de zeespiegel.
Santa Maria di Leuca is in de zomermaanden een drukbezochte badplaats.

Sele van bron tot monding