Aan elke grote rivier kleeft een geschiedenis. De aanwezigheid van stromend water heeft langs de oevers de meest uiteenlopende ontwikkelingen teweeggebracht. Dat geldt zeker voor de machtige Aziatische Indus, die bijna 3.200 kilometer lang door Tibet en Pakistan stroomt en bij Karachi uitmondt in de Arabische Zee.
De Britse schrijfster en journaliste Alice Albinia volgde haar diepgewortelde wens om deze immense rivier te verkennen tijdens een fysieke reis stroomopwaarts van de zee naar de bron.
RECENSIE: DICK VERSTEEG
Dit idee ontstond tijdens haar studie Indiase geschiedenis, waarin zij voortdurend op de Indus stuitte, zo legt zij uit in het voorwoord van haar monumentale boek ‘De Indus – Biografie van een rivier’.
Een Perzische keizer bracht de rivier in kaart in de zesde eeuw voor Christus. De Boeddha leefde tijdens eerdere incarnaties langs de Indus. Griekse koningen en Afghaanse sultans staken de rivier over met hun legers. De stichter van het sikhisme werd verlicht terwijl hij een bad nam in een van de zijrivieren. En de Britten veroverden haar met kanonneerboten, voerden honderd jaar een koloniaal bewind, en scheidden het gebied vervolgens van India af. De Indus maakte deel uit van het leven van de Indiërs – tot 1947.
Deze en andere lijnen worden zorgvuldig uitgewerkt in een verhaal waarin de schrijfster haar persoonlijke reiservaringen en ontmoetingen combineert met een boeiende beschrijving van de geschiedenis van de rivier.
Dat gebeurt op zo’n evenwichtige wijze, dat de omvang van het boek – ruim 400 pagina’s – geen enkel beletsel vormt om het nagenoeg in één adem uit te lezen.
De Indus – Biografie van een rivier – oorspronkelijke titel: Empires of the Indus – Nederlandse vertaling: ©2011 Arthur de Smet- ISBN 978 9034 6697 0