Oude Rijn

Ooit mondde de Rijn in de Noordzee uit op de plek waar nu Katwijk ligt.

De toenmalige rivier, die destijds Renus heette, vormde van de tweede tot in de vijfde eeuw na Christus de noordelijke grens van het Romeinse Rijk.

Deze zogeheten Limes fungeerde als verdedigingslinie en strekte zich langs de Rijn, de Donau en de Zwarte Zee uit tot in India.

Romeinse Rijn mondde als Renus uit bij Katwijk

Fort Brittenburg voorgoed verdwenen in Noordzee

Ter verdediging van de monding van de Rijn, waarbij Katwijk als legerplaats een belangrijke functie vervulde, bouwden de Romeinen Fort Brittenburg.

Tot in de zeventiende eeuw kwamen de restanten van Fort Brittenburg bij hele lage waterstanden nog wel eens tevoorschijn, maar daarna is het voorgoed verdwenen in de Noordzeebodem. Ook duikexpedities in de jaren zestig van de vorige eeuw leverden niets meer op.

Dichtgeslibd

Toen de Lek en de Waal zich rond 1900 voor de scheepvaart als belangrijkste vertakkingen van de Rijn hadden ontwikkeld, begon de Oude Rijn steeds verder dicht te slibben. 

De ‘verplaatsing’ van de Rijnmonding van Katwijk naar Hoek van Holland werd definitief door de aanleg van de Nieuwe Waterweg tussen Rotterdam en de Noordzee.

De huidige Oude Rijn is een overblijfsel van de loop van de vroegere Rijn, die in de vroege middeleeuwen nog begon bij de stad Utrecht en via de Utrechtse Oude Rijn en Vleutense Wetering naar Harmelen stroomde.
De huidige rivier stroomt langs Woerden, Bodegraven, Alphen aan den Rijn, Leiden en Rijnsburg.